Yazar Rasim Özdenören son seyahatine uğurlandı
7 Hoş Adam’ın son temsilcisi, Türk edebiyatının çınarlarından, Rasim Özdenören’in bir dostu ve talebesi olan Muharrem Dinleyici, merhum edebiyatçının hayatını, şahsiyetini ve kendisiyle yaşadıkları anılarını anlattı.
“Halden anlar, kelam bilir, insan tanır, gönül beğenilen tutmasını becerir, küçükle küçük büyükle büyük olur insanlarda mı çekildi hayatımızdan!? Sözler manasını yitirdi mi ne! Gece bir diğer geliyor beşere…
Yola çıkmış koca yürekler dünyayla ortalarına perde çekmişler. Bizden yana bakmak istemiyorlar. Gözlerinin içinin güldüğünü görürdünüz çocuksu suçsuz ve muzipçe bakışlardan hayal hanemizde biriktirdiklerimiz kaldı. Sözler bir billur üzere dökülürdü dudakları ortasından yorulur diye korkmanıza gerek yoktu hiçte yorulduğu vaki değildi.
Sohbet onun gücünü artırır sözler ona canlılık katardı. Hayat güya onun ayarladığı bir akıştı. Ne kanısında nede halinde uçarılık olmazdı. Dümdüz yada dosdoğru yaşayan istikametti. Öğlende yaşadı. Hiçbir vakit ümitsizliğe kapı aralamadı. Kaygısı vardı lakin karanlık dünyaların girdabında değil aydınlık ufuklarında arar ve dahi hiç bir vakit karamsarlığa düşmezdi.
En sıkıntı üzere gelen konuları bile çok düz sehli mümteni kabilinden anlatırdı. Kelamında ve sohbetinde çok cömert bir o kadarda ikramkâr idi. Gönül almayı bilir. Sohbetinde bulunanların her birini muhabbetin içine çekerdi. Yada bulunduğu sohbet ortamında dışarda kimseyi bırakmazdı. Onunla olmak beşere itimat verirdi.
Ara Name
(Bu alem sensiz güneşe merhaba dedi. İçimde bir boşluk oluşmuş sabah kalkınca fark ettim. İnsan nasıl yalnızlaşırmış onu fark ettim.)
Gözünün içindeki gülücükler ile etrafımızı doldurduğunu hiç unutmayacağız. Sürekli tebessüme dönük gülen gözlerin hiçbir vakit aklımızdan çıkmayacak. İnsanı saran sarmalayan muhabbetine denk gelen sayısız saatlerin manası şimdilerde kocaman yüreğime oturuyor. Müslümanca düşünmeyi ve dahi yaşamayı senin metinlerinden okuduk ancak biz Müslümanca sohbet etmeyi de yaşamayı da senden öğrendik. İçinde bulunduğu ortamda herkesle tıpkı oranda bağlantı ve temasta bulunduğuna ne kadar da çok tanıklığımız vardır. Onunla tanışıklığınız tâ kâlu beladandır. O an tecelli etmiştir. Sizi birden teğe sarar sarmalar ve kendisine bağlar. Işıltılı tebessümünün gönlünüzde bir muhabbet çağıltısı açtığını fark edersiniz. Ve bir daha unutmak imkansızdır. Bu mütemadiyen böyledir.
İster bir imza için tanışmış olun isterseniz bir metninizi göstermek için yada konuşmalarından sonra ayak üstü hatırlaşmak için hiç fark etmez idi. Ya da bir röportaj teklifi için. Bazen kendisini kaptırır konuşur konuşur tâki biz yorgunluğunu hatırlatıncaya kadar. Hayır diyebilmeyi bilmez. Çoğunlukla onun ismine Asım GÜLTEKİN hayır der bazen de ben yada Nezir ERYARSOY hoca hayır der oda itiraz etmezdi. Uzadıkça uzayan gece sohbetlerimizde Ayşe teyze Muharrem hoca üstadınız yoruldu bir organize et de istirahate çekilsin sıkıntısı.
Benim için Ankara Rasim ÖZDENÖREN’e yapılan seyahatin ismi idi. Şimdilerde Eyüpsultan.
Ve Taha bu aleme ilişkin seyahatini Eyüpsultan da noktaladı.”