Dün akşamüzeri Yalıkavak’ta yeni açılan “M Gallery” Otelin terasındaydım.
Accor Kümesinin CCO’su (Chief Commercial Officer) Yiğit Sezgin’in davetlisiydim.
ORADA ALDIĞIM HOŞ HABER
Orada hoş bir haber aldım.
Yiğit yakında Accor Kümesinin en üst markaları Banyan Tree ve Raffles üzere otel zincirlerinin bulunduğu kısmın başına geçiyormuş.
İskender Paydaş ve kümesi kusursuz bir müzik yapıyordu.
İskender’i epeydir canlı müzik yaparken izlememiştim.
Harikaydı…
Tabii etrafta çok hoş bayanların bulunduğunu söylememe gerek yok.
GÜNÜN TARTIŞMASI: SEKSTEN EVVEL VİSKİ Mİ TEKİLA MI
Ben viski içiyordum, Yiğit ise bugüne kadar hiç görmediğim bir tekila ile yapılan kokteyl içiyordu.
Orada erkekler ortasında değişik bir tartışma yaptık.
Seks öncesi hangi içki insanı daha “hype” yapar. Yani daha yükseltir…
Benim için artık gecikmiş bir tartışmaydı fakat yeniden de erkeğiz ya, o namussuz beyin tabiatıyla katılıyor tartışmaya.
Cem Yılmaz’ın dediği üzere bağımsız bir organ o…
Görüşümü şöyle açıkladım:
“ Altı yıl Paris’te yaşadığım için ben şarap içerdim. Ancak bugün sorarsan viski derdim. Kesin, banko viski. Ne yazık ki bu gerçeği iş işten geçtikten sonra keşfettim.”
Bir arkadaşımız , “Kesin tekila” dedi.
Üç arkadaşımız da ona katıldı, hatta “Açık orta, hiç. tartışmasız tekila” dedi.
ÇÖL KAKTÜSÜNDEN YAPILMIŞ İÇKİ İÇEN BAYAN DAHA MI TEHLİKELİ
Tekilacı değilim. Akdenizliyim ve çöl kaktüsünden yapılan bu içki konusunda pek tecrübem yok. Hele hele seks öncesi hiç yok.
Ama tekila ile ilgili bir hususta çok iddialıyım.
Tekila içen bayan tehlikeli oluyor.
Hem de o denli bu türlü değil üzücü tehlikeli…
Şunu da belirteyim.
Bu bir tecrübe değil. Ancak gittiğim kimi barlarda, birtakım sohbetlerde gözlemlediğim bir şey.
Yani tekila bayanı “Hype” ediyor.
Bazı erkekler için bu bir avantaj.
Ben yeniden de dikkatli olun diyorum.
Bu ortada bir kişi “Votka” dedi.. Bir arkadaşımız da çağdaş muhafazakar olarak, “Rakı’ya” oy verdi.
Son arkadaşımız ise, “Benim için fark etmez, ne olursa gider” dedi…
Bu heyecanlı Bodrum tartışması nedeniyle bu yazının başlığını “Seksten evvel viski mi, tekila mı” koyacaktım, ancak adım magazin, şarap müellifinden sonra bir de seks muharririne çıkacak diye çekindim.
O nedenle asıl pozisyona döneyim.
ÜÇ KÖYDE APTALLAR, SEKİZ KÖYDE SAKALLI BOHEMLER
Soru şuydu:
Bodrum yarımadasında aptalların yaşadığı kaç köy vardır.
Kaç köyde sakallı genç bohemler, kaçında sarhoşlar, kaçında entelektüeller yaşar?
Biliyorum saçma bir sınıflandırma diyeceksiniz .
Size katılıyorum, lakin fikir benim değil. Amerikalı müellif Mary McCarthy’nin 1955’de yayınlanan “A Charmed Life” isimli romanından.
Kitap bir vakitler Amerikalı sanatçı ve entelektüellerin Bodrum’u sayılan Cod Burnu’nu (Cape Code) anlatıyor.
Kocası ile yaşadığı çok fırtınalı alakanın de tesirindeki McCarthy o devri biraz abartarak kıssa ediyor.
Ona nazaran Cape Code’da 3 köyde aptallar yaşıyormuş. Sekiz köyde sakallı genç bohemler, 21 köyde ise sarhoşlar ve eski eşler yaşıyormuş.
İlginç bir sınıflama.
SAKALLI BOHEMLERİNDEN BİRİ BEN OLABİLİRDİM
Tabi New York Times’da dün yayınlanan makaleyi okurken ister istemez Bodrum aklıma geldi.
Bodrum’a birinci sefer 1968 yılında üniversite üçüncü sınıfı bitirdiğim yaz gitmiştim.
O yaz birinci sefer sakal bırakmıştım.
Ama sakallı bohem kategorisinde değildim.
Babam Ankara’da üniversite tahsilim için bana ayda 500 Lira gönderirdi. O yaz Bodrum’da küçük bir mesken buldum Fiyatı 1500 liraydı. Babama mektup yazıp, “Bana 3 aylık paramı toplu gönderir misin, burada bir mesken alacağım” dedim.
“Gönderebilirim lakin göndermem” dedi. “Çünkü gönderirsem orada kalır ve serseri olursun” diye devam etti.
Yıllar sonra düşündüm, sanki babam haklı mıydı?
Bence haklıydı. Ancak serseri değil sakallı bohem olurdum büyük ihtimalle.
Bunu da Leonard Cohen’in Hydra adasındaki yıllarını anlatan bir belgeselde gördüm.
O yıllarda Hydra’ya yerleşen İngiliz ve Avrupalı aydınların biri hariç hepsi oraya yerleşip sakallı alkoliğe dönüşmüş.
KIZGIN DAMDAKİ KEDİLERİN DOLAŞTIĞI SOKAKLAR
Bu yaz başında Cape Cod bölgesinde 1910 ile 1960 yıllarında yaşayan ünlüleri anlatan çok farklı bir kitap yayınlandı.
John Taylor Williams isimli bir müellif menajeri ve fikri haklar avukatının yazdığı kitabın ismi “Shores of Bohemia: A Cape Cod Story, 1910-1960..”
Bu bölgedeki kasabalardan o 50 yıl boyunca kimler geçmiş…
“Yeni Sol” akımı orada doğmuş. Partisan Review, Dissent ve The New Republic üzere siyasi ve edebi mecmuaların editörleri, müellifleri o bölgenin istekli sürgünleri.
Modern sanatın Charles Hawthorne, Hans Hofmann, Edward Hopper Willem de Kooning. ve Mark Rothko üzere büyük Amerikalı sanatkarları oradan geçmiş.
Eugene O’neill ve ailesi Cape Cod’da
Sinemanın “Kızgın Damdaki Kedi” ve “İguana Gecesi” üzere efsane sinemalarının senaristi Tennessee Willams orada yaşamış.
John Dos Passos’dan Edmund Wilson, Norman Mailer, Dwight Macdonald, Alfred Kazin, Norman Podhoretz, Mary McCarthy ve Eugene O’Neill’e kadar bir çok ünlü müellif oradan geçmiş.
ALMA MAHLER’İN SEVGİLİSİ VE BAUHAUSE’IN KURUCUSU GROPIUS
Dünya mimarlık tarihinin en etkileyici okulu olan Bauhaus’un kurucusu, Alma Mahler’in büyük aşkı Walter Gropius da oranıın sakinlerinden.
Burası için Amerika’nın Paris’i diyenler de var…
Tabii bu isimler birebir coğrafyada muhtemelen sık sık karşılaşarak yaşadığında ortaya büyük öyküler de çıkıyor.
Bir periyot Amerikan edebiyatının gay nabzı burada atıyordu.
Tennesse Williams ve James Baldwin bir yerdeyse, o nabız diğer nerede atacaktı ki…
Kıskançlıklar, aldatmalar, flörtler, düşkırıklıkları…
Bu coğrafyanın gündelik hayatı idi.
BODRUM’UN BOHEMLİK TARİHİ HANGİ GÜN BAŞLADI
Acaba Bodrum yarımadasında yaşayanları için de bu türlü bir tarih yazılıp, sınıflandırma yapılabilir mi?
Kaç köyünde meczuplar, kaç köyünde sakallı bohemler, kaç köyünde sarhoşlar, kaçında entelektüeller yaşadı…
Tabii tarihi bugüne kadar getirirsek, “Yeni Zenginler “ ve “Sonradan görmeleri” de eklememiz lazım.
Zor bir iş…
Halikarnas Balıkçısı Cevat Şakir’in gerçek Bodrum kıssası 13 Nisan 1925 tarihinde yayınlanan bir öyküsü ile başlamıştı.
(Bodrum’da Cevat Şakir’in evi)
O kıssadan ötürü İstiklal Mahkemesi’nde yargılanmış ve idamdan kurtularak Bodrum’a sürgüne gönderilmişti.
Yani Bodrum’un Bodrum olması, bu türlü entelektüel bir hüzünle başladı.
O yarımada artık zarurî sürgünden istekli sürgüne dönüştü.
Onun da altında edebiyatın, sanatın, Türk solunun eğlenceli ve hüzünlü hikayelerdi var.
Umarım bir gün biri çıkar ve Bodrum’un da Cape Cod üzere kıssasını müellif.
BODRUM VE UPPER CİHANGİR’İN EN GÜNAHSIZLARI KİMLER
Tabii o kıssada sınıflandırma yapılırken, son 20 yılda Türkiye’nin temeline dinamit koyan gelişmelere “Büyük fotoğrafa bakalım” diyerek takviye veren “Liberal aptallarına” da farklı bir sayfa açmak gerekecek.
Hem Bodrum’a hem Upper Cihangir’e bakıyorum…
Yine de en temizleri sakallı bohemler ve sarhoşlar galiba…
Sakalsız liberal aptallar tarihine bakınca onların masumiyeti daha da âlâ görünüyor.
Peki ben neredeyim?
Ben artık, “Viski ve tekilayı iş işten geçtikten sonra keşfeden aptallar köyündeyim…”
Ertuğrul Özkök