Nuh Tufanı, Allah’ın yolundan gidenlerin kurtulduğu, Allah’ı inkar edenlerin ise ahirete kalmadan bu dünyada helak olduğunun göstergesi olan bir hadisedir. Tıpkı Lut kavminin, Lut Aleyhisselam’ı dinlemediği ve cezalarının ahirete kalmayıp, başlarına gökten balçık yağması üzere…
Hz. Nuh eşini, çocuklarını ve de gelinlerini bu gemiye alacak. Her türlü hayvandan bir dişi bir erkek olmak üzere ikişer tane, pak sayılan kimi hayvanlardan da yedişer tane alıp gemiye binecek. Yenebilecek ne varsa, soyların tükenmemesi için de gemiye depolayacak…
Tufan çıktıktan… 40 gün kırk gece dünyayı sular seller kapladıktan, bütün ziyanlı canlılar öldükten sonra Hz. Nuh’un gemisindekiler düzgün canlar olarak dünyada kalacak ve hayat devam edecek… Bu öykü Tevrat”ta ve Kuran-ı Kerim”de motamot bu türlü anlatılır…
Nuh Tufanı, Kuran-ı Kerim’de en hoş halde açıklanmıştır. İşte ayetler ve hadislerle Nuh Tufanı…
İbn-i Abbâs’tan rivâyete nazaran gemiye insanlardan seksen kişi bindi. Âdem -aleyhisselâm-’ın Cebrâîl tarafından getirilen “Tâbût”u da gemiye alındı ve erkeklerle bayanlar ortasına konuldu. (İbn-i Sa’d, I, 41)
Âyet-i kerîmede buyrulur:
“O’na şöyle vahyettik: Gözlerimizin önünde (muhâfazamız altında) ve bildirdiğimiz biçimde gemiyi yap! Bizim buyruğumuz gelip de sular coşup yükselmeye başlayınca, her cinsten birer çifti ve bir de, içlerinden, daha evvel kendisi aleyhinde karar verilmiş olanların dışındaki âileni gemiye al! Zulmetmiş olanlar konusunda Bana hiç yalvarma! Çünkü onlar, katiyen boğulacaklardır.” (el-Mü’minûn, 27)
Gemiye hayvanlar da alınmıştı. Rivâyete nazaran Nûh -aleyhisselâm-, yılan ve akrebi gemiye almak istemedi. Onlar da:
“–Senin ismini zikredenlere ziyan vermeyiz!” diyerek kelam verdiler.
Buna binâen buyrulmuştur ki, akrep ve yılan tehlikesiyle karşı karşıya kalan kişi:
سَلاَمٌ عَلَى نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ
“Bütün âlemler içinde Nûh’a selâm olsun!” (es-Sâffât, 79)
âyet-i kerîmesini hâlis niyetle okursa, onların ziyanından korunmuş olur.
Nûh -aleyhisselâm- Allâh’ın buyruğu istikâmetinde gemiye binecekleri bindirdikten ve gerekli hazırlıkları tamamladıktan sonra tûfanın alâmetleri görünmeye başladı.
Âyet-i kerîmede bu başlangıç şöyle tasvîr edilir:
“Bunun üzerine biz sağanak hâlinde boşalan bir su (yağmur) ile gök kapılarını açtık. Yeri de kaynaklar hâlinde fışkırttık. Derken o sular takdîr edilmiş bir iş (tûfan âfeti) için birleşiverdi.” (el-Kamer, 11-12)
Nûh -aleyhisselâm-’ın oğlu Ken’an gemiye binmeyenlerdendi. Hazret-i Nûh, son kere kendisine nasîhat ettiyse de fâide vermedi. Kur’ân-ı Kerîm’de bu hâdise şöyle nakledilmektedir:
“…Nûh, gemiden uzakta bulunan oğluna: «Yavrucuğum! (Sen de) bizimle birlikte bin; kâfirlerle birlikte olma!» diye nidâ etti. Oğlu:
«Beni sudan koruyacak bir dağa sığınacağım!» dedi. (Nûh): «Bugün Allâh’ın buyruğundan (azâbından), merhamet sâhibi Allâh’tan öbür koruyacak kimse yoktur!» dedi…” (Hûd, 42-43)
Oğluna yaptığı bu nasihatler yarar vermeyince Nûh -aleyhisselâm-, Rabbine yöneldi ve:
“Allâh buyurdu ki: «Ey Nûh! O aslâ senin âilenden değildir. Zira onun yaptığı makus bir iştir. O hâlde hakkında alım olmayan bir şeyi Ben’den isteme! Ben sana câhillerden olmamanı tavsiye ederim!»
Nûh (yaptığı zellenin farkına vararak) dedi ki: «Ey Rabbim! Ben Sen’den, hakkında bilgim olmayan bir şeyi istemekten tekrar Sana sığınırım. Şayet beni bağışlamaz ve bana merhamet etmezsen, hüsrâna uğrayanlardan olurum!»” (Hûd, 46-47)
Rivâyete nazaran Nûh -aleyhisselâm-, bu zellesinden ötürü çok ağlayıp gözyaşı döktüğü için kendisine “Nûh” denildi.
Nûh -aleyhisselâm- istiğfâr ederek kusurundan çabucak dönmüştü. Lakin oğlu küfürden dönmedi ve sonunda:
“…Aralarına dalga girdi, oğlu da boğulanlara karıştı.” (Hûd, 43)
Yalnız Hazret-i Nûh, O’na îmân edenler ve gemiye alınan mahlûkât emniyet-i ilâhiyeye mazhardı. Binmiş oldukları gemi, dağlar üzere dalgalar ortasında yürüyordu. Allâh Teâlâ buyurur:
“Gemi dağlar üzere dalgalar ortasında onları götürüyordu…” (Hûd, 42)
“İnkâr edilmiş olan (Nûh’a) bir mükâfât olmak üzere gemi, Bizim nezâretimizde akıp gidiyordu. And olsun ki, onu bir ibret olarak bıraktık, ibret alan yok mudur? (Ey beşerler bakın;) Benim azâbım ve ikazlarım nasılmış!” (el-Kamer, 14-16)